Familie Kierkels tak Heythuysen

20.7.06

Trouwfoto's Wiel Kierkels en Mia Slabbers. 1937.

Mijn ouders:

Nicolaas Wilhelmus Kierkels,(mijn vader) Roggel 20-1-1910, ov. Horn (z) 27-2-1979, begr. te Heythuysen, tr. Buggenum 11-10-1937 met:
Maria Sibilla Slabbers, (mijn moeder) Buggenum 8-3-1909. ov. Horn (z) 21-2-1999, begr. te Heythuysen.

Laen, Hub, Mam, Pap, Wies en Sjra.

Pap, mam, Cor, Teum, To, Miep, Fien en Piet.

Huwelijksreis naar Sittard. 1937.

Email aan Anny:
Hartelijk dank voor je foto's. De foto's van pap en mam plaats ik vandaag nog in mijn blog. Fantastisch om na zoveel jaren deze weer terug te zien. De zuster op de derde foto is niet tante Paterna. Ze heeft geen Slabberskop. Ik zou 't fantastisch vinden als andere familieleden ook eens gingen rommelen in de schoendozen op zolder. Mijn pap had veel broers en zussen. Daar moeten nog veel foto's van bestaan. Als ik ze in mijn Blog zet, gaan ze weer leven.

De vragen zijn geen vragen meer.

De jeugd van mijn ouders is in mijn herinnering 'n groot leeg gat. Wat weet ik van Pap en Mam voor hun trouwdag? Mam, Mia Slabbers is op haar 15-de geopereerd in 't Laurentiusziekenhuis in Roermond. Ze had galstenen. Ik heb één keer 't litteken van de operatie gezien, of er 'n handgranaat in haar buik ontploft was. En dat is alles wat ik van haar weet. Mam ligt hier in het 2de bed.

Ze is op 28-jarige leeftijd getrouwd. Ze heeft waarschijnlijk thuis haar moeder verzorgd. Die had reumatiek. Heeft ze nog ergens anders gewerkt? Waar heeft ze Pap leren kennen? Tot 1937 is haar leven één groot vraagteken.

Van Pap weet ik niet veel meer en wat ik weet roept nog meer vragen op. Hij heeft in Sittard gewerkt en wel in 'n wijnhandel. Hij was daar in de kost. Wat me bijgebleven is 't woord Kolleberg en de naam van 'n stripfiguur. Pierewiet of Prikkebeen in combinatie met die berg.

Pap werkte dus in 'n wijnhandel. Hij trouwt in 1937. Ze gaan in Heytse wonen, waarom? Hij gaat stomen en kleren verven. Deed hij dat al voor zijn trouwen? Hoe komt 'n jonge vent erbij van de wijn over te stappen naar klerenwassen? Allemaal vragen en de antwoorden zijn waarschijnlijk met Mam en Pap in 't graf verdwenen. Misschien weten tante Doortje of Ome Jan de antwoorden. Ze waren echter vele jaren jonger dan Pap. De andere ooms en tantes leven niet meer.

20 Juli 2010, de puzzel is opgelost!
.
In de “Familie Kierkels tak Heijthuijsen” vroeg ik me enkele jaren geleden af:
Pap werkte dus in 'n wijnhandel. Hij trouwt in 1937. Ze gaan in Heytse wonen, waarom? Hij gaat stomen en kleren verven. Deed hij dat al voor zijn trouwen? Hoe komt 'n jonge vent erbij van de wijn over te stappen naar klerenwassen? Allemaal vragen en de antwoorden zijn waarschijnlijk met Mam en Pap in 't graf verdwenen. Misschien weten tante Doortje of Ome Jan de antwoorden. Ze waren echter vele jaren jonger dan Pap. De andere ooms en tantes leven niet meer.

Er komt licht in de duisternis!
Gisteren vond ik op Internet ’n advertentie van de Chemische wasscherij en stomerij “de Adelaar”. Ik ben vanmorgen wat verder gaan sjuume in “De Nieuwe Koerier”. En jawel hoor, al mijn vroegere vragen zijn geen vragen meer.
.

.
Eerst ontdekte ik dat Paps broer Mathias in 1930 ’n agentschap had van de stoomwasserij “Venlona”. Die broer van Pap is in 1934 ten gevolge van TBC gestorven. Zijn voornaam zit ook in mijn vier voornamen. Mathias was toendertijd getrouwd. Die naam verschijnt op 30 april 1931 voor ‘t eerst in ’n advertentie. M. Kierkels - van Heugten. Op 30 december 1933 verschijnt Pap voor 't eerst in beeld. Hij wenst iedereen ’n gelukkig 1934.
.

.
Wat ik nu schrijf is ’n veronderstelling:
Mathias werd in 1933 ziek. Zijn zaak had iemand nodig. Mathias had ’n broer Wiel, die werkte in Sittard in ’n wijnhandel. Zo kwam mijn vader in de stoomwasserij- en ververijwereld terecht. Mathias overleed op 13 december 1934 en Wiel nam de zaak over.

De Nieuwe Koerier van 8 november 1934.

.

Uitvergroten? Klik op deze pagina van de Nieuwe Koerier.
.

Na de dood van Mathias nam Pap de Adelaar over. De eerste advertentie van Wiel Kierkels. "t Ontwerp bleef hetzelfde, alleen de naam M. Kierkels varanderde in W. Kierkels.

19.7.06

Het trouwboekje van Mia en Wiel.

Uit dit huwelijk zijn geboren:
Henricus Marcellus Mathias Franciscus ....................(Har)
Gertruda Anna Mathea Hubertina, geb.Roermond ....(Ger)
Gerardus Wilhelmus Maria Catherina.................... (Geert)

Roggelseweg 27.

Mijn vader. Wiel van Kunne Driek. 1937

.

Walk 27 Heythuysen. Woonhuis met de stomerij de - Adelaar-

Het ongeluk in de stomerij.

Het moet 1948 of 1949 zijn. Ik zit bij meester van Acht in de klas. De laatste les, altijd zingen. De bel gaat, ik kan huis. Er loopt achter de school 'n 'sjmaal paedje' naar de Antoniusstraat. Dat was het favoriete weggetje naar huis. Er lagen daar veel boomgaarden en je kon altijd wel aan de 'appele en keerse' goan. Je stak de Antoniusstraat over en bij Hobus liep het paadje verder tot bij Camp, een boerderij op de Walk. Nog een klein stukje, langs Meeuwis, de garage Janssen en de boerderij Elshof. Ons huis was het laatste huis van Heitse. Vriendjes waren er in de buurt niet, er waren geen kinderen. Polly, onze waakhond, liep zoals altijd zenuwachtig op en neer. Hij kon niet anders, het was een kettinghond. Ik loop langs de zijgevel naar de ververij. Mam heeft weer kippen geslacht, want er zaten bloedspatten op de ververijmuur. Die stomme dieren liepen zonder kop altijd rond en dat bloed spatte overal heen tot ze door de poten zakten. Daar komt mijn moeder aan. Ze doet vreemd en zegt: Pap heeft een ongeluk gehad. Hij is net naar het ziekenhuis gebracht. Dadelijk ga ik met de bus naar Roermond hem opzoeken. Je kunt niet mee.

Tot zover mijn herinneringen over dat ongeluk. Het bloed is me altijd bijgebleven.

Wat was er gebeurd? Pap was in de ververij aan het werk. Plotseling ontplofte er iets en er ontstond brand. Ook de kleren van pap vatten vlam. De ververij stond in een mum van tijd vol dikke rook. Mijn vader moest weg uit dat vertrek, hij sloeg een ruit in, om buiten te komen. Het lukte, hij rolde over de grond en de brandende kleren doofden. Toen bemerkte hij dat hij bloedde. Hij had zijn pols doorgeslagen, een slagaderlijke bloeding. Het bloed spoot naar alle kanten.

En hier kan ik niet verder met mijn verhaal. Wie heeft hem gevonden? Wie heeft de bloeding afgebonden? Hoe is hij in het ziekenhuis terecht gekomen en wel in het Academisch Ziekenhuis in Utrecht? Ik weet wel dat dit ongeluk dramatische gevolgen heeft gehad voor ons gezin en ook voor het bedrijf. Mam moest de zaak gaan runnen. We hadden2 knechten, Wayen uit Heytse en een colporteur uit Roermond. Dat was een gladde prater en was erg geschikt om mensen over te halen hun kleding te laten stomen. Mam heeft me later verteld dat die man niet te vertrouwen was. Hij verkocht zelfs de kleren die hij bij de mensen ophaalde.

Intussen lag Pap in Utrecht. Ze hebben zijn hand kunnen redden, maar doordat de pezen in de hand door gesneden waren en weer aaneen werden gehecht, waren die te kort en pap kon zijn vingers niet meer recht. Uit het ziekenhuis kwam een andere vader. Een lusteloos iemand, nergens meer zin in. De zaak heeft nog 10 jaar bestaan. Toen was 't afgelopen.

Boekhouden.

Ik herinner me de jaarlijkse belastingcontrole door 'n streng persoon van het belastingkantoor. Pap bewaarde zijn rekeningen en andere papieren in één grote la. Daar werd door 't jaar alles ingegooid. Op zekere dag zei pap: Zou jij de boekhouding voor mij willen doen, ik kan niet goed genoeg schrijven. Zijn rechterhand was bijna niet te gebruiken. Hieronder zie je zijn handtekening.

Ik was geloof ik 13 jaar. Hij zou 't me leren. De la werd leeg gemaakt en de papieren werden gesorteerd op inkomsten en uitgaven. De 2 stapeltjes werden daarna op datum gesorteerd. De volgende dag stuurde hij me naar boekhandel "Beijnsberger". Daar verkochten ze kasboeken. Ik leerde begrippen als: Inkomsten, uitgaven, credit, debit, saldo, balans, transporteren.Ik was weken met boekhouden bezig. Dat deed ik na mijn huiswerk. Toen het kasboek 1954 klaar was,wachtte ik net zo zenuwachtig als pap, of alles in orde was. Je had toen geen telmachines, alles moest cijferend uitgerekend worden. Toen heb ik besloten: Ik ga nooit op kantoor werken. O ja, voor ik 't vergeet, alles was in orde en ik kreeg van pap 'n rijksdaalder. Ik ben 2 keer naar de film gegaan.

18.7.06

Militaire Diensttijd.

Compagnie Chassee. Tapijnkazerne 1962. Lichting 62-6.

Ouwe poep op de PIROC-kazerne in Zeelst. 1963.

In de weekenden geen militair kloffie maar burgerkleding. Mocht eigenlijk niet!

Administratie van de Widdonck Heibloem.

Ger, Yvonne en broeder Bazilius.

Verrek dat is het!

Na bijna 65 jaar kom ik achter het raadsel van mijn voornamen: Henricus, Marcellus, Mathias, Franciscus. Mathias Kierkels gaat nu pas voor me leven. Ik draag zijn naam al vanaf mijn geboorte bij me. Is hij soms gestorven aan TBC? Dat was in het begin van de 20 ste eeuw een taboe; er was geen TB in de familie..
.

Gesprek tussen Mia en Wiel begin 1941.
Wiel, hubse al ein idee wie wae de kleine later gaon neume? Nae, zaet Wiel. Ich dacht als ut ein jungske weurtj, aan Harrie, geneumdj nao diene pap. Det is auch ut gebroek. Van diene kant pakke we den Cel, dien broor, dae is gestorve aan tetanus. Good, zaet Mia, mer twiee name is get weinig. Tegenwoordig is ut gebroek om de wichter 4 name te gaeve. Ich dacht nog aan dien broer Ties?, Mathias dae in 1931 gesjtorve is. Jao, zaet Wiel enne den dien broor Frans, dae mit de moter verongeluktj is. Wae hubbe noe twiee name van Kunne en twiee van Hoeb. Zo det menke det later nog te weite komme woa die name vanaaf komme?
.

Oproep van 17 maart 2006.
De volgende week dinsdag is het 101 jaar geleden dat Mathias Kierkels werd geboren. 21 maart 1905. Hij was de oudste zoon van opa en oma. Hij is zeer jong gestorven, 25 jaar oud in 1931. Ik heb de naam Mathias nooit in ons ouderlijk huis gehoord. Hij was ook getrouwd met ene Elisabeth van Heugten. Ook deze naam heb ik nooit gehoord. Waarom is alles stil gebleven rond deze mensen? Misschien TBC? Wie heeft wel eens wat van hen gehoord? Ik zou dat graag te weten komen. In mijn voornamen komt Mathias ook voor. Henricus, Marcellus. Mathias, Franciscus.

.
Jouw antwoord op mijn raadsel:
Ik heb 10 minuten geleden telefonisch contact gehad met Jos (van Ome Piet). Heb hem gevraagd of hij jouw site al ooit bekeken heeft maar, hij schijnt niks met computers te doen maar, wel een van z'n dochters.Ook heb ik hem gevraagd wie ome Mathias kan zijn, waar jij het over hebt.Volgens Jos is dat ome Thieu en die is inderdaad jong aan TBC gestorven. Jos meent dat dit ook in het stamboek Kierkels vermeld moet staan.Hij gaat in ieder geval jouw site bekijken en neemt ook nog contact op met tante Doortje, die ken je nog wel, of niet? Hij gaat haar ook vragen of ze soms nog oude foto's heeft, die even te lenen zijn en misschien weet zij nog het een en ander te vertellen over de goede oude tijd..Bedankt, Riny. Ik had al een vermoeden dat het TBC of TB of vliegende tering kon zijn. Het was een schande in die tijd als er TBC in de familie voorkwam. Met jouw hulp wordt 't nog wat met mijn blog.

Foto's Frank, Yvonne, Hennie, Ger, Geert en Oma

Neet te geluive, mit sjlieps!

Vervolg foto's.

Sjakie!

Ieder jaar hadden we 'n nieuwe Sjakie. Pap klom dan de zolder op en ging het nest van de kauwen "oetwinnen". Het beste kauwke werd dan uitgekozen. Wat met de andere vogeltjes gebeurde zal ik in deze tijd met onze "nieuwe Partij voor de Dieren" maar niet vertellen. Het beestje werd met mikkebrokken, gedompeld in melk, grootgebracht. Het was binnen enkele dagen tam. Zolang 't nog niet konden vliegen rende 't achter je aan, steeds bedelend om voedsel. We gooiden 't beestje af en toe op om hem vliegen te leren en daarmee begon in feite de ellende. Wat voor karakter had de nieuwe Sjakie? Was het 'n pikker, die iedereen aanviel die bij hem in de buurt kwam? Was het 'n dief, die alles wat los of vast zat op de onmogelijkste plaatsen verstopte? Of hechtte hij zich te veel aan zijn baasje. Hoe vaak gebeurde het niet dat Pap terug kwam van de colportage van kleren, omdat Sjakie kwam aanvliegen en op zijn schouder mee ging naar de klanten? Hier op de foto zit Sjakie tijdens 't schoffelen op de schouder van pap.

Op de achtergrond is 'n deel van de stomerij te zien

1968. Pap. mam, Hennie (in verwachting van Frank) en Robbie.

1970. Erik viert zijn 2de verjaardag.

Pap en Mam zijn 40 jaar getrouwd. Lokatie: Servaos Koeëb in Nunhem. Mam, Pap en Geert.

Samen met Sef en Ger.

Foto's

Harrie met de zussen Peskens op de Dorpstraat in Heytse.

Plechtige Communie van Ger 1957

Reactie van Riny bij deze foto.

Ik ben nog steeds een trouwe bezoeker van jouw site. Al merk je daar misschien weinig of niets van. Elke dag bekijk ik deze een paar keer ook al omdat mijn computer constant aanstaat.Nog maar 62 dagen en 7 uur te gaan. Zie ik staan. Het schiet al aardig op, zeg!Zo lees ik ook jouw laatste stukje over hoe jouw dagindeling eruitziet. Dat je elke dag heel vroeg opstaat, in tegenstelling tot vroeger, toen was het lang in je nest liggen, o zo lekker. Daar kan ik ook over meepraten. Kijk nu naar de jeugd van tegenwoordig, daar is dat precies zo. Alleen de krantenjongen die komt vroeg uit de veren, maar kiest ervoor en verdiend hiermee een zakcentje.
Verder ontdekte ik de foto van je zus in haar plechtige communiejurk compleet met sluier. Dat brengt me natuurlijk ook weer terug naar die tijd. Ik weet het nog als de dag van gisteren dat ze in Heythuysen toen verplicht waren een sluier te dragen, dat had meen ik te maken met de degene die de leiding had, als ik me niet vergis was dat een non. En dat ze toen na die H.Mis in processie naar het kapelletje op de Walk trokken. En dat daar in dat kapelletje een van die sluiers vlam vatte door een kaars. Ik zie het nog voor me, stond op een paar meter afstand naar te kijken. De dag erna stond dit incidentje in de krant, heeft blijkbaar veel indruk op me gemaakt.In tegenstelling tot Heythuysen waren ze op de Heibloem waar ik toen woonde, wat de kleding betrof ietwat moderner. Daar droegen de meiden o.a. mantelpakjes met de daarbijbehorende nylons die je aan jarretels moest vastmaken. Ja, ik dus ook. Maar ik mag je nu wel verklappen, dat dat ook niet alles was, voelde me daar bepaald niet gelukkig in, maar ook dat het hoorde er zo een beetje bij. Er werd immers verteld dat je de volwassen wereld inging en dan behoorde je ook anders gekleed te gaan. Gelukkig zijn die gebruiken afgeschaft. .

Het hele gezin bij elkaar